W naszym ogrodzie żyją cztery osobniki oryksa szablorogiego. Najstarszą z nich jest kilkunastoletnia samica Memok. W 2013 roku, w odstępie kilku miesięcy, dołączyły do niej samiec i samica, które stały się zaczątkiem nowej grupy hodowlanej.

W poniedziałek 16 lutego para doczekała się ich pierwszego przychówka.

Młody samczyk aż do wiosny pozostanie w boksie wewnętrznym, gdzie towarzyszy mu troskliwa matka. Gdy tylko nadejdą cieplejsze dni, a wybiegi w zoo ponownie się zazielenią, całą rodzinę oryksów będzie można oglądać na wybiegu zewnętrznym. Narodziny młodego oryksa szablorogiego to dla nas duża radość, tym bardziej, że jest to wyjątkowo mocno zagrożony gatunek, objęty europejskim programem hodowlanym.

Do 1985 roku na wolności żyło jeszcze około 500 osobników, natomiast trzy lata później doliczono się zaledwie kilkudziesięciu sztuk. W 2000 roku oryks szablorogi został zaklasyfikowany jako gatunek wymarły na wolności. Za główną przyczynę tarapatów, w jakich znalazły się te piękne, pustynne antylopy, uważa się polowania dla mięsa, skór oraz imponujących rogów, stanowiących cenne trofeum myśliwskie.

Od pewnego czasu osobniki urodzone w niewoli biorą udział w programie reintrodukcji i wypuszczane są na wolność w strzeżonych rezerwatach, rozsianych w granicach ich dawnego zasięgu występowania.