Puszczyk uralski (Strix uralensis) występuje na terenach od Skandynawii po Pacyfik; izolowane populacje spotyka się także w Karpatach i Alpach. Środowiskiem życia puszczyka jest tajga - starodrzewy iglaste, rzadziej mieszane, w górach lasy bukowe; zwykle przebywa w pobliżu wody lub bagien.
Jak wszystkie sowy jest drapieżnikiem - jego pokarm stanowią gryzonie leśne (ryjówki, norniki, itp.), czasem także mniejsze ptaki, płazy i owady.
Aktywny zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy. Mało płochliwy, aktywnie broni swojego terytorium. Żyje samotnie, stali partnerzy łączą się w pary przed okresem rozrodczym. Puszczyk uralski gniazdo zakłada zazwyczaj w dużej dziupli lub w opuszczonym gnieździe innych dużych ptaków.
Głównym zagrożeniem dla tego gatunku może być wyrąb starych drzewostanów oraz systematyczne usuwanie dziuplastych drzew. Objęty ochroną CITES.
Hipopotamy najbliżej spokrewnione są ze świniami, natomiast największe lądowe ssaki - słonie to bliscy krewniacy niewielkich afrykańskich zwierząt - góralków oraz mrównika.