Rosomak tundrowy (Gulo gulo) to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Występuje na odludnych terenach północnej Europy i Azji (porośnięte tajgą i tundrą tereny Skandynawii, północnej Syberii i Mandżurii) oraz górzyste obszary Ameryki Północnej (Alaska i Kanada).
Jest zwierzęciem wszystkożernym, chociaż jego największym przysmakiem jest padlina. W lecie wyjada także jaja z gniazd ptaków gniazdujących na ziemi, zjada gałązki młodych drzew oraz jagody. Polue głównie zimą, a jego ofiarami padają duże zwierzęta, takie jak renifery czy łosie. Nadmiar pożywienia gromadzi w kryjówkach.
Porusza się kłusem, w pośpiechu może też skakać dużymi susami, pokonując bez zatrzymania nawet 40-kilometrowy dystans. Żyje samotnie, zajmuje duże terytoria, które oznacza za pomocą moczu i ocierając się o drzewa, czy też kamienie. Charakterystyczny jest dla niego cykl naprzemiennych, czterogodzinnych okresów aktywności oraz spoczynku. Znany jest także ze swej odwagi i waleczności – nie ma w zwyczaju schodzić z drogi nawet większym drapieżnikom.
Gatunek, ze względu na zagrożenia wynikające ze zmniejszających się obszarów naturalnych siedlisk, został sklasyfikowany jako bliski zagrożenia. Z powodu skrytego trybu życia ich dokładna liczebność nie jest znana. Populacje europejskie szacowane są przez IUCN na ok. 2300 osobników. Gatunek objęty jest Europejskim Programem Hodowlanym (EEP).