Wilk grzywiasty (Chrysocyon brachyurus) występuje w Ameryce Południowej (Argentyna, płd. część Brazylii, Paragwaj, Boliwia), gdzie zazwyczaj zamieszkuje otwarte sawanny i mokradła porośnięte wysokimi trawami. Znacznie rzadziej widywany jest w lasach.
Jego pokarm stanowią m. in. króliki, gryzonie, ptaki i ich jaja, gady i bezkręgowce. Poluje, podkradając się do ofiary. Dietę wzbogaca owocami oraz tzw. wilczym jabłkiem.
Jego charakterystyczną cechą są długie nogi, które ułatwiają mu poruszanie się wśród traw. Gatunek aktywny jest wieczorem i nocą; dzień spędza w norach lub w trawie i zaroślach. Nie tworzy stad, zwykle żyje w parach.
W Czerwonej Księdze Zwierząt wilk grzywiasty klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia wymarciem (status NT). Śmiertelność wśród osobników żyjących na wolności nadal jest bardzo duża. Ludzie zabijają je, ponieważ uważa się, że wilki rzucają zły urok, a ponadto każdej części ciała tego zwierzęcia przypisuje się różne właściwości uzdrawiające. Aby powstrzymać nielegalny handel, gatunek objęty został ochroną CITES. Osobniki żyjące w zoo biorą udział w Europejskim Programie Hodowlanym (EEP).
Gatunek dość regularnie rozmnażający się w śląskim zoo. Ostatni miot miał miejsce pod koniec 2015 roku – urodziły się wówczas dwie samiczki i jeden samiec.