Lwiatka złota (Leontopithecus rosalia) to gatunek małpy szerokonosej, zamieszkujący lasy tropikalne południowowschodniej Brazylii.

Są to niewielkich rozmiarów małpy, osiągające długość ciała 20,0-33,6 cm oraz 40 cm długości ogona. Sierść wybarwiona jest na czerwonozłoto, choć mogą też pojawiać się zwierzęta prawie białe. Kolor brązowy występuje na końcu ogona i na rękach.

Lwiatki złote odżywiają się przede wszystkim owocami i nasionami. Chętnie zjadają także  kwiaty, nektar, żywicę, płazy bezogonowe, ślimaki, jaszczurki, pająki i owady.

Aktywne w dzień lwiatki prowadzą nadrzewny tryb życia. Żyją w grupach rodzinnych, złożonych z 2 do 8 osobników (zazwyczaj rodzice i ich potomstwo). Osobniki porozumiewają się ze sobą za pomocą zapachów. W danej grupie do rozrodu przystępuje tylko jedna samica, która po 125-132 dniach ciąży rodzi 1-3 młodych. Po urodzeniu młode nosi samiec, oddając je matce na czas karmienia. W czasie wędrówek młode noszone są przez innych członków stada, tak by samica mogła zaoszczędzić energię.

Według IUCN Red List gatunek zaliczony do kategorii EN – zagrożony wyginięciem. Gatunek objęty jest regionalnym, Europejskim Programem Hodowlanym EEP.