Gekon orzęsiony (Rhacodactylus ciliatus) - endemiczny gatunek Nowej Kaledonii leżącej na Oceanie Spokojnym, gdzie zasiedla lasy deszczowe.
Dorosłe osobniki osiągają rozmiary do 20–22 cm i masę do 65 g. Charakterystyczną cechą tego gatunku są wyrostki skórne, znajdujące się nad oczami oraz na grzbiecie, od których gekon wziął swoją nazwę. Ciało jest masywne, a głowa spłaszczona. Spodnie części palców oraz końcówka ogona pokryte są lamelami składającymi się z setek tysięcy włosków, umożliwiających gekonom chodzenie po pionowych, gładkich powierzchniach.
Jest wszystkożerny - zjada owady i owoce. Gatunek samotniczy, o aktywności przede wszystkim nocnej. Spotkać go można zazwyczaj na drzewach.
Po około pierwszym roku życia zwierzęta zdolne są do reprodukcji. Nieco ponad miesiąc od kopulacji samica składa, w specjalnie przygotowanym zagłębieniu, po 2 jaja co 4-6 tygodni. Jest to możliwe dzięki temu, że samice przechowują spermę samca. Po okresie 60-150 dniach wylęgają się w pełni samodzielne młode.
Gekon popularny w hodowlach terraryjnych. Wyhodowano wiele odmian barwnych. Jak większość gekonów, nie posiada powiek, więc do czyszczenia oczu używa swojego długiego języka.
Gatunek ten jest zagrożony głównie przez zniszczenie i zanieczyszczenie środowiska życia przez pożary i rolnictwo. W klasyfikacji IUCN zaliczony do kategorii VU - narażonych (ang. vulnerable)