Jeżozwierz indyjski (Hystrix indica) to ssak należący do rzędu gryzoni.
Występuje w Południowej Azji (Indie, Cejlon, Bliski Wschód). Dobrze się adaptuje do różnych środowisk, niemniej jednak najchętniej przebywa na skalistych zboczach gór.
Ciało mają barwy brunatnej. Włosy wierzchniej części ciała przekształcone są w różnej długości, sztywne, ostro zakończone kolce, które służą jako ochrona w razie zagrożenia. Najdłuższe z nich mierzą nawet 30 cm. Zaatakowany jeżozwierz stroszy kolce i gwałtownie cofa się w kierunku napastnika. Kolce są czarno- lub brązowo-białe. Kończyny krótkie, stopy i dłonie szerokie, z ostrymi pazurami służącymi do rycia w ziemi. Średnia długość ciała dorosłego osobnika to 80 cm, ogon mierzy około 10 cm, zaś masa ciała sięga 15 kg.
Jest roślinożercą - żywi się owocami, warzywami, korzonkami, zbożem.
Jest gatunkiem nocnym, monogamicznym. Młode rodzą się z otwartymi oczami oraz miękkimi kolcami, które twardnieją w ciągu kilku tygodni. W opiece nad potomstwem uczestniczą oboje rodzice.
Mięso jeżozwierzy indyjskich jest w Azji lokalnym przysmakiem, a ich kolce wykorzystywane są do produkcji spławików. Mimo to, jego populacja w naturze jest na tyle liczna, że nie jest zagrożony wyginięciem, w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych został wymieniony jako gatunek mniejszej troski (kategoria LC).