Czapla nadobna (Egretta garzetta) jest stosunkowo niewielkim przedstawicielem rodziny czaplowatych. W zależności od podgatunku zamieszkuje różne tereny od południowej Europy, przez południową i środkową Azję aż do Japonii, Australię, Nową Zelandię oraz Afrykę łącznie z Madagaskarem. Środowiskiem życia czapli nadobnej są ujścia rzek, wybrzeża z roślinnością mangrową oraz tereny podmokłe z drzewami i krzewami. Poza okresem lęgowym spotykana jest nad wszelkiego rodzaju płytkimi wodami.

Ma śnieżnobiałe upierzenie i  szaro-niebieski dziób.

Czapla nadobna żywi się rybami i innymi drobnymi zwierzętami wodnymi. Pokarm zdobywa brodząc w płytkiej wodzie.

Gniazdo buduje samica z materiału dostarczanego przez samca - są to na ogół gałązki, patyki, wiechy trzciny itp. Zazwyczaj jest ono zlokalizowane na drzewie, czasem na ziemi ukryte pod krzewami lub w trzcinach. Samica składa od 2 do 8 jaj, które są wysiadywane przez oboje rodziców przez około 21-25 dni. Po miesiącu od wyklucia młode opuszczają gniazdo.

Panująca w XX. wieku moda na damskie kapelusze z ptasimi piórami, doprowadziła do wyniszczenia wielu kolonii ptaków posiadających piękne upierzenie. Aby pozyskać pióra zabijano m.in. Perkozy Dwuczube, Karolinki, Czaple Białe, a także Czaple Nadobne. Po Pierwszej Wojnie Światowej handel piórami się nie odrodził, co uratowało populacje tych ptaków. Gatunek jest chroniony przez Konwencję Waszyngtońską (CITES).