Flaming różowy (Phoenicopterus roseus), inaczej zwany czerwonakiem różowym, występuje w niektórych częściach Afryki, w basenach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej, Indiach i na Sri Lance. Do Polski zalatuje wyjątkowo. Jego środowiskiem życia są płycizny, delty rzek, zalewy morskie oraz słone jeziora na stepach i pustyniach.

U tego ptaka brak widocznego dymorfizmu płciowego - obydwie płcie mają bladoróżowe upierzenie z nieco ciemniejszymi skrzydłami. Dziób i nogi intensywnie różowe. Dziób, podobnie jak u wszystkich flamingów, wygięty w dół, ale pod mniejszym kątem niż u pozostałych. Razem z językiem tworzy on bardzo sprawny aparat filtrujący, umożliwiający pobieranie drobnego pokarmu. Rozpiętość skrzydeł sięga 1,5 m, a średnia masa ciała to 3 kg.
Różowo-czerwona barwa piór flamingów uzależniona jest od obecności w ich diecie planktonowych skorupiaków, które pokryte są pancerzykami wysyconymi karotenoidami. To właśnie te czerwone i żółte barwniki nadają czerwonakom ich charakterystyczną barwę. Wyjaśnia to dlaczego pisklęta tych ptaków są początkowo białoszare.

Żywi się skorupiakami, larwami owadów, ślimakami, narybkiem oraz roślinnością do 1 cm (np. nasionami roślin słonolubnych).

Gnieździ się w koloniach na otwartych przestrzeniach lub skalistych wysepkach. Największa znana kolonia liczy 10 tysięcy par. Jak u innych flamingów, gniazdo zbudowane jest z mułu i ma kształt ściętego stożka. Wysiadywanie trwa około 4 tygodni. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku dniach, a po 10 umieją już pływać. Młode skupiają się w grupy, którymi opiekuje się kilka dorosłych ptaków. Z początku mają nieukształtowany dziób, który nie nadaje się do odfiltrowywania pokarmu, dlatego też karmione są w tym okresie przez rodziców. Samodzielność uzyskują po około 70 dniach.


Flaming różowy jest gatunkiem chronionym Konwencją Waszyngtońską (CITES).