Śląski Ogród Zoologiczny
Nasze zwierzęta
Nasze zwierzęta
Scynk krokodylowy
Scynk krokodylowy (Tribolonotus gracilis) – występuje na północnym wybrzeżu Nowej Gwinei, na dnie wilgotnych lasów tropikalnych. Często widywany jest w pobliży strumieni.
Osiąga długość ciała około 20-25 cm. Samiec jest większy od samicy. Na grzbiecie występuje charakterystyczne prążkowanie. Przez grzbiet i ogon przebiegają poprzecznie kostne tarcze. Na każdej tarczy znajdują się 4 kolczaste łuski. Na brzusznej stronie łuski są gładkie. Takie pokrycie ciała zapewnia doskonałą „zbroję” chroniącą scynka przed drapieżnikami. Ubarwienie ciała jest w kolorach od ciemnobrązowego do czarnego. Cechą charakterystyczną jego wyglądu jest obecność pomarańczowo-czerwonych obwódek wokół oczu. Nie tylko po rozmiarach można rozróżnić samca od samicy, różnią je też wydawane dźwięki. Te wydawane przez samicę trwają dłużej i mają wyższą częstotliwość.
Jest drapieżnikiem, poluje na owady. Aktywny jest w ciągu dnia, lecz prowadzi skryty tryb życia. Większość czasu spędza ukrywając się w ściółce. Na wolności żyje w parach lub grupach składających się z samca i dwóch samic. Nie tworzą więc licznych haremów, jak to bywa w przypadku wielu jaszczurek. Gdy czuje się zagrożony wydaje charakterystyczne dźwięki przypominające skrzeczenie, a następnie nieruchomieje. Większość drapieżników odchodzi, ponieważ „uważa”, że jej ofiara jest martwa.
Scynk osiąga dojrzałość płciową po około 3-4 latach. Uważa się, że oznaką dojrzałości jest pojawienie się żółtej plamki na podgardlu. Samica ma rozwinięty tylko prawy jajnik, lewy jest zredukowany. Składa pojedyncze jaja w odstępach czasu wynoszących około 2 miesiące, często ten okres jest jeszcze dłuższy. Inkubacja trwa od 40 do 80 dni. Samica często owija się wokół jaja, bardzo rzadko opuszcza gniazdo, które stanowi płytki, wykopany w ziemi dołek. Po wykluciu młode zawsze pozostają w pobliżu matki, wspinają się na jej grzbiet.
Gatunek ma status LC (niższej troski) według Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych.
Osiąga długość ciała około 20-25 cm. Samiec jest większy od samicy. Na grzbiecie występuje charakterystyczne prążkowanie. Przez grzbiet i ogon przebiegają poprzecznie kostne tarcze. Na każdej tarczy znajdują się 4 kolczaste łuski. Na brzusznej stronie łuski są gładkie. Takie pokrycie ciała zapewnia doskonałą „zbroję” chroniącą scynka przed drapieżnikami. Ubarwienie ciała jest w kolorach od ciemnobrązowego do czarnego. Cechą charakterystyczną jego wyglądu jest obecność pomarańczowo-czerwonych obwódek wokół oczu. Nie tylko po rozmiarach można rozróżnić samca od samicy, różnią je też wydawane dźwięki. Te wydawane przez samicę trwają dłużej i mają wyższą częstotliwość.
Jest drapieżnikiem, poluje na owady. Aktywny jest w ciągu dnia, lecz prowadzi skryty tryb życia. Większość czasu spędza ukrywając się w ściółce. Na wolności żyje w parach lub grupach składających się z samca i dwóch samic. Nie tworzą więc licznych haremów, jak to bywa w przypadku wielu jaszczurek. Gdy czuje się zagrożony wydaje charakterystyczne dźwięki przypominające skrzeczenie, a następnie nieruchomieje. Większość drapieżników odchodzi, ponieważ „uważa”, że jej ofiara jest martwa.
Scynk osiąga dojrzałość płciową po około 3-4 latach. Uważa się, że oznaką dojrzałości jest pojawienie się żółtej plamki na podgardlu. Samica ma rozwinięty tylko prawy jajnik, lewy jest zredukowany. Składa pojedyncze jaja w odstępach czasu wynoszących około 2 miesiące, często ten okres jest jeszcze dłuższy. Inkubacja trwa od 40 do 80 dni. Samica często owija się wokół jaja, bardzo rzadko opuszcza gniazdo, które stanowi płytki, wykopany w ziemi dołek. Po wykluciu młode zawsze pozostają w pobliżu matki, wspinają się na jej grzbiet.
Gatunek ma status LC (niższej troski) według Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych.
Czy wiesz że
02.01.2020
No i nadeszła ta chwila! Kolejna edycja konkursu przeszła do historii.
Sprawdźmy, kto z Was poradził sobie w niej najlepiej.
Sprawdźmy, kto z Was poradził sobie w niej najlepiej.
Konkursy