Tygrys amurski (Panthera tigris altaica), zwany również tygrysem syberyjskim, należy do ssaków drapieżnych. Występuje we wschodniej Syberii oraz w północnej części Chin i Korei. Zamieszkuje lasy mieszane i iglaste w pobliżu wody.
Jest największym kotowatym i jednym z największych drapieżników lądowych. Zjada dzikie świnie, jelenie, małpy, bawoły, łosie, zwierzęta domowe, ryby, a przy braku większej zwierzyny również małe kręgowce i owady. W polowaniu pomaga mu dobrze rozwinięty zmysł wzroku i słuchu. Świetnie pływa, czasem wdrapuje się na drzewa. Dłuższe od przednich tylne kończyny umożliwiają mu skoki w dal o długości nawet 10 metrów.
Wielkość zajmowanego terytorium zależy od środowiska, w jakim występuje oraz od ilości dostępnej zwierzyny. Może wahać się od 70 do nawet 400 km2. Jak większość dużych kotów żyje samotnie. Teren oznacza moczem zmieszanym z wydzieliną gruczołów odbytowych, zadrapaniami na korze drzew i śladami pazurów na ziemi.
Tygrys amurski jest zwierzęciem zagrożonym wyginięciem (EN). W latach 40-tych XX w. podgatunek znajdował się na skraju wymarcia. Obecnie jego liczebność stopniowo wzrasta. Głównymi przyczynami wymierania tygrysów są przekształcenia środowiska naturalnego oraz polowania dla skór, mięsa oraz innych części ciała wykorzystywanych w tradycyjnej medycynie Dalekiego Wschodu. Z tego powodu tygrys amurski chroniony jest Konwencją Waszyngtońską CITES, a osobniki żyjące w zoo objęte są specjalnym programem hodowlanym (EEP).
Aktualnie w śląskim zoo żyją dwa osobniki tygrysa amurskiego – samice Saga i Tajga.