Tamaryna białoczuba (Saguinus oedipus) to ssak naczelny reprezentujący grupę niewielkich pazurkowców. Występuje w północnej Kolumbii. Środowiskiem jej życia są tereny krzewiaste oraz lasy.
Na szcycie głowy posiada charakterystyczną, długą, białą grzywę.
Jest wszystkożerna - chwyta owady, pająki, małe ptaki, jaszczurki i żaby, ale zjada również owoce, kwiaty, nektar oraz żywicę drzew.
Aktywna w ciągu dnia, noce spędza wysoko w koronach drzew. Porozumiewa się wydając bardzo zróżnicowane dźwięki, często podobne do ptasich treli. Żyje w grupach rodzinnych składających się z rodziców oraz towarzyszących im młodych w różnym wieku. Rodzina rzadko liczy więcej niż 13-15 osobników; wówczas zajmują one terytorium około 10 ha, które znakowane jest substancjami zapachowymi.
Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wyginięciem (CR) na skutek wycinania lasów i odławiania zwierząt w celach handlowych. Podlegają ochronie CITES, a osobniki żyjące w ogrodach zoologicznych objęte są specjalistycznym programem hodowli EEP.