Oryks szablorogi (Oryx dammah) to antylopa zamieszkująca kiedyś północną Afrykę, głównie pustynne rejony Sahary. Obecnie jest uznawany za gatunek wymarły na wolności (kategoria EW wg IUCN).

Jest prawie cały biały z rdzawobrązową szyją i zadem. Osiąga wysokość w kłębie około 1,2 m. Posiada szablasto wygięte rogi, które mogą mierzyć ponad 1 metr i obecne są u obu płci.

 

Pożywienie oryksa stanowi trawa, liście, świeże korzonki oraz warzywa i owoce. Dzięki niezwykle oszczędnej gospodarce wodnej i umiejętności regulowania temperatury ciała, może wytrzymać nawet kilka tygodni bez picia wody. Oryks jest aktywny rano, wieczorem i nocą.

Żyje w stadach liczących kilkanaście osobników obu płci. Po około ośmiu miesiącach ciąży samica rodzi tylko jedno młode. 

Niekontrolowane polowania dla cenionych, jako trofea myśliwskie, rogów oraz postępująca degradacja środowiska naturalnego doprowadziły tę antylopę na skraj wymarcia. Obecnie wiele ogrodów zoologicznych na całym świecie aktywnie uczestniczy w programie hodowli i reintrodukcji oryksa szablorogiego na terenie m.in. Tunezji, Algierii, Mali, Senegalu, Czadu i w Południowym Sudanie. Śląskie zoo również bierze udział w Europejskim Programie Hodowlanym (EEP) tego gatunku.