Żuraw (Grus grus) zamieszkuje śródleśne bagna, torfowiska, wrzosowiska i podmokłe łąki w północnej i umiarkowanej strefie Euroazji. Polską populację lęgową ocenia się na około 5 000-6 000 par. Zimowiska żurawi znajdują się w północnej Afryce aż do Sudanu, w zachodniej Azji i na Półwyspie Iberyjskim.

W skład diety żurawia wchodzi zarówno pokarm roślinny (np. nasiona), jak i zwierzęcy (gryzonie, owady, mięczaki itp.).

Przez większą część roku tworzy stada, które w czasie migracji bywają bardzo liczne. Jesienne przeloty odbywają się we wrześniu i w październiku, natomiast powroty z zimowisk - w marcu i kwietniu. Po powrocie na lęgowiska, ptaki początkowo trzymają się jeszcze w stadach i grupowo odbywają toki. Wykonują wówczas bardzo widowiskowe tańce, często przy akompaniamencie charakterystycznych odgłosów, zwanych klangorem.

W okresie lęgowym poszczególne pary - wierne sobie przez całe życie - oddzielają się od grupy i stają się terytorialne. Gniazdo zakładane jest na ziemi i budowane z bezładnie ułożonego materiału zebranego w okolicy.

Wśród przyczyn kurczenia się zasięgu występowania żurawia najważniejszą jest osuszanie terenów podmokłych i bagiennych, co prowadzi do zaniku jego miejsc lęgowych. Gatunek objęty jest ochroną CITES.