Żółw sępi (Macrochelys temminckii) występuje na południowo-wschodnich obszarach Ameryki Północnej, gdzie zamieszkuje rzeki, jeziora oraz tereny bagienne. Przejawia aktywność dzienną.

Zjada przede wszystkim ryby, ale w skład jego diety wchodzą również żaby, wodne mięczaki i inne bezkręgowce, mniejsze żółwie, a nawet węże i wodne ptaki. Gdy nadarza się okazja chwyta również niektóre ssaki, w tym nutrie, szopy, oposy, pancerniki itp. Ma bardzo ciekawą strategię polowania - leży nieruchomo na dnie, zagrzebany w mule, z otwartą paszczą, poruszając jedynie mięsistym wyrostkiem na języku, który pod wpływem napływającej krwi czerwienieje i upodabnia się do robaka. Tak zakamuflowany czeka, aż zwabiona robakiem ryba sama wpadnie mu do paszczy.

Żółw sępi uważany jest za gatunek niebezpieczny dla ludzi. Siła nacisku jego szczęk wynosi 75 kg/cm² i jest jedną z największych wśród kręgowców.

Gad ten narażony jest na wyginięcie (kategoria VU wg IUCN), głównie z powodu degradacji środowiska, chwytania młodych osobników w celach handlowych oraz polowań dla mięsa. Chroniony jest Konwencją Waszyngtońską (CITES).