Żółw świątynny (Heosemys annandalii) występuje w Azji Południowo-Wschodniej - m.in. w Tajlandii, Wietnamie, Laosie, Kambodży, Malezji i Birmie. Jego środowiskiem życia są wolno płynące rzeki, podmokłe pola i tereny bagienne.
Zjada głównie roślinność wodną oraz lądową, w tym spadające do wody owoce, jednak nie gardzi również rybami.
Gatunek klasyfikowany jest jako zagrożony wyginięciem (wg IUCN kategoria EN), głównie za sprawą kłusownictwa oraz popytu na jego mięso i sproszkowany pancerz, które mają zapewnić ludziom długowieczność oraz siły witalne.
Swoją nazwę żółw świątynny zawdzięcza mnichom buddyjskim, którzy uważają ten gatunek za święty i z tego powodu hodują go w swoich klasztorach, przyczyniając się do jego ochrony. Gatunek chroniony jest również Konwencją Waszyngtońską (CITES).
Najdłuższym dziobem w stosunku do długości ciała może pochwalić się koliber mieczodziobek. Ptak ten mierzy do 13,5 cm, z czego około 10,5 cm przypada na dziób.