Uistiti białoucha (Callithrix jacchus), podobnie jak tamaryny i marmozety, zaliczana jest do grupy pazurkowców, czyli niewielkich południowoamerykańskich małp. Środowiskiem życia tego gatunku są lasy deszczowe i inne obszary leśne w północno-wschodniej Brazylii.
Osiąga długość ciała około 12-15 cm. Ma bardzo długi ogon, który mierzy około 30-35 cm. Jej cechą charakterystyczną są kępki białej sierści nad uszami. Ma zwykle ciemnobrązowe lub szare futro z widocznymi pręgami na grzbiecie.
Żywi się głównie żywicą drzew oraz sokami roślinnymi spijanymi z nacięć, które sama robi za pomocą dolnych siekaczy. Swą dietę urozmaica owocami, drobnymi zwierzętami oraz ptasimi jajami.
Żyje w stadach liczących do 15 osobników. Aktywna jest głównie w ciągu dnia. Wykazuje silny terytorializm. Na czele stada stoi rozmnażająca się, dominująca samica. Wydziela ona związki chemiczne, które powstrzymują rozmnażanie się pozostałych samic. Po około 148 dniach ciąży rodzi ona zazwyczaj 2 młode, którymi opiekują sie również samce i inne samice ze stada.
Głównym zagrożeniem dla uistiti białouchej jest degradacja jej środowiska naturalnego. Gatunek chroniony jest przez Konwencję Waszyngtońską (CITES).