Bocian czarny (Ciconia nigra) występuje w prawie całej Eurazji, od Hiszpanii po Chiny i zasiedla wszelkiego typu lasy, zarówno nizinne, jak i górskie. Najlepiej czuje się w drzewostanach liściastych, zwłaszcza nadrzecznych, z występującymi dużymi drzewami.

Żeruje w głębszej wodzie, w której łowi płazy, większe owady i ryby.

Jest bardzo płochliwy - żyje w ukryciu i bardzo rzadko klekocze. Gniazda zakłada na drzewach, skałach lub wykorzystuje gniazda opuszczone przez ptaki szponiaste. Bocian czarny jest ptakiem wędrownym. Europejskie populacje migrują na zimę do południowej Afryki, pozostałe zimują w południowej Azji. Przylot z zimowisk ma u nas miejsce pod koniec marca, a odlot na zimowiska rozpoczyna się już w sierpniu. Podobnie jak bocian biały, wędruje stałymi szlakami, natomiast w odróżnieniu od niego nie jest aż tak bardzo uzależniony od ciepłych prądów wznoszących.

Od lat 30. ubiegłego wieku zauważa się stopniowy wzrost liczebności bociana czarnego. W naszym kraju gatunek objęty jest ochroną, której podlega również obszar w promieniu 500 m od jego gniazda. Chroniony jest także przez CITES, a osobniki żyjące w zoo wpisane są do Europejskiej Księgi Rodowodowej (ESB).