Flaming różowy (Phoenicopterus roseus), inaczej zwany czerwonakiem różowym, występuje w niektórych częściach Afryki, w basenach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej, Indiach i na Sri Lance. Do Polski zalatuje wyjątkowo. Jego środowiskiem życia są płycizny, delty rzek, zalewy morskie oraz słone jeziora na stepach i pustyniach.
U tego ptaka brak widocznego dymorfizmu płciowego - obydwie płcie mają bladoróżowe upierzenie z nieco ciemniejszymi skrzydłami. Dziób i nogi intensywnie różowe. Dziób, podobnie jak u wszystkich flamingów, wygięty w dół, ale pod mniejszym kątem niż u pozostałych. Razem z językiem tworzy on bardzo sprawny aparat filtrujący, umożliwiający pobieranie drobnego pokarmu. Rozpiętość skrzydeł sięga 1,5 m, a średnia masa ciała to 3 kg.
Różowo-czerwona barwa piór flamingów uzależniona jest od obecności w ich diecie planktonowych skorupiaków, które pokryte są pancerzykami wysyconymi karotenoidami. To właśnie te czerwone i żółte barwniki nadają czerwonakom ich charakterystyczną barwę. Wyjaśnia to dlaczego pisklęta tych ptaków są początkowo białoszare.
Żywi się skorupiakami, larwami owadów, ślimakami, narybkiem oraz roślinnością do 1 cm (np. nasionami roślin słonolubnych).
Gnieździ się w koloniach na otwartych przestrzeniach lub skalistych wysepkach. Największa znana kolonia liczy 10 tysięcy par. Jak u innych flamingów, gniazdo zbudowane jest z mułu i ma kształt ściętego stożka. Wysiadywanie trwa około 4 tygodni. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku dniach, a po 10 umieją już pływać. Młode skupiają się w grupy, którymi opiekuje się kilka dorosłych ptaków. Z początku mają nieukształtowany dziób, który nie nadaje się do odfiltrowywania pokarmu, dlatego też karmione są w tym okresie przez rodziców. Samodzielność uzyskują po około 70 dniach.
Flaming różowy jest gatunkiem chronionym Konwencją Waszyngtońską (CITES).
Największą rybą świata jest rekin wielorybi, który osiąga długość nawet 16 m. Jest on zupełnie niegroźny dla człowieka - żywi się planktonem i drobnymi rybami.